betekenis van het woord CRISIS

De afbraak van Europa

Wanneer mensen banken beroven, gaan ze naar de gevangenis.
 Als bankiers mensen beroven krijgen ze een bonus. "De [nieuwste Grieks] deal zet de eurozone voor een politieke rel met de Triple A landen. Oorspronkelijk, was de Griekse schuld voor 36% in handen van de door belastingbetalers gesteunde instellingen [ECB, het IMF, EFSF]. Maar in 2015, na de vrijwillige herstructurering en deze tweede financiële reddingsoperatie, kan het aandeel oplopen tot maar liefst 85%, wat betekent dat de Griekse schuld voor het overgrote deel in handen zijn van de Europese belastingbetalers terecht komt, waardoor zij het risico van grote verliezen lopen bij een toekomstige faillissement.” Deze deal heeft een grote politieke en economische CRISIS gezaaid binnen het hart van Europa, welke in de middellange en lange termijn de stabiliteit van de EU bedreigt.

[...]

Kettingreacties van Credit Default Swaps en faillisementen

Nu de ISDA heeft besloten dat de Credit Default Swaps geactiveerd gaan worden als gevolg van de gedwongen afschrijvingen op vrijdag 9 maart, is er een kans dat er een kettingreactie ontstaat van steeds meer activaties van Credit Default Swaps. Hoewel het beginbedrag slechts 3,2 miljard dollar betreft, kan dat snel uit de hand lopen. In deze blogpost leg ik uit hoe zo’n kettingreactie kan ontstaan en hoe deze, zonder kordaat optreden van overheden, tot een wereldwijde systeemCRISIS kan leiden.

Nu de ISDA heeft besloten dat de Credit Default Swaps geactiveerd gaan worden als gevolg van de gedwongen afschrijvingen op vrijdag 9 maart, is er een kans dat er een kettingreactie ontstaat van steeds meer activaties van Credit Default Swaps. Hoewel het beginbedrag slechts 3,2 miljard dollar betreft, kan dat snel uit de hand lopen. In deze blogpost leg ik uit hoe zo’n kettingreactie kan ontstaan en hoe deze, zonder kordaat optreden van overheden, tot een wereldwijde systeemCRISIS kan leiden.

We gaan terug naar 2008, en wel naar Lehman Brothers, een zeer succesvolle bank aan het begin van de jaren 2000. Lehman investeerde vele miljarden dollars in de Amerikaanse huizenmarkt en kon door middel van “leveraging”, hefboomwerking, met een zeer klein eigen vermogen zeer veel hypotheken opkopen. Ze gingen steeds meer lenen, om nog meer geld te verdienen en dat ging erg lang goed. De geldbomen groeiden letterlijk tot in de hemel, zo leek het. Hun leverage ratio liep op van 24:1 in 2003 tot 31:1 in 2007. Ze leenden dus 31 keer meer geld uit dan dat ze zelf als onderpand hadden. Dit betekende echter wel dat zodra het uitstaande bedrag maar een paar procent (3 a 4% was al genoeg) zou dalen, in een klap al het kapitaal zou verdampen.

Wat zijn de risico’s van LTRO

De zondvloed aan goedkoop geld voor de Europese banken moet een systeemCRISIS vermijden. Maar elke actie heeft altijd onverwachte neveneffecten. Wat zijn nu de risico’s van LTRO waar de ECB geen zicht op heeft of geen rekening mee houdt?

De zondvloed aan goedkoop geld voor de Europese banken moet een systeemCRISIS vermijden. Maar elke actie heeft altijd onverwachte neveneffecten. Wat zijn nu de risico’s van LTRO waar de ECB geen zicht op heeft of geen rekening mee houdt?

Het is duidelijk dat LTRO de rentevoeten op de overheidsobligaties doet dalen. Zo zal een land nu eerder korte termijn obligaties uitgeven omdat de rentevoeten lager liggen. Met de dalende rentevoeten zal een land proberen zijn lange termijn schulden van vorig jaar met hoge rentevoeten om te zetten naar korte termijn schulden met de huidige lage(re) rentevoeten.

Economie Portugal krimpt verder

De Portugese economie is verder gekrompen in de laatste drie maanden van 2011, meldt het Portugese statistiekbureau, aangezien de bezuinigingsmaatregelen de binnenlandse vraag raken en de CRISIS in de eurozone voor een afname van de export zorgt.

Beslissingen met rare gevolgen

Verleden week vonden drie beslissingen plaats met heel eigenaardige gevolgen die bijzonder leerrijk zijn. Vooreerst, de meest besproken van de drie, de conclusie van de laatste eurotop. De Franse president Sarkozy was zo voorbarig om te beweren dat een belangrijke bladzijde was omgeslagen, wat niet anders betekent dat de CRISIS voorbij is en men zich met andere zaken moest bezig houden. Eigenaardig dan dat de Spaanse Eerste minister, Mariano Rajoy, vlak nadien aankondigde dat hij niet langer van plan was om het dictaat van de Unie te volgen. Hij moet inderdaad 16 miljard euro supplementaire besparingen zien te verwezenlijken tegen het einde van deze maand. Hij beseft, gezien de conjuncturele toestand van zijn land, dat zo’n beslissing suïcidaal zou zijn. De Unie begint dus te barsten.

Verleden week vonden drie beslissingen plaats met heel eigenaardige gevolgen die bijzonder leerrijk zijn. Vooreerst, de meest besproken van de drie, de conclusie van de laatste eurotop. De Franse president Sarkozy was zo voorbarig om te beweren dat een belangrijke bladzijde was omgeslagen, wat niet anders betekent dat de CRISIS voorbij is en men zich met andere zaken moest bezig houden. Eigenaardig dan dat de Spaanse Eerste minister, Mariano Rajoy, vlak nadien aankondigde dat hij niet langer van plan was om het dictaat van de Unie te volgen. Hij moet inderdaad 16 miljard euro supplementaire besparingen zien te verwezenlijken tegen het einde van deze maand. Hij beseft, gezien de conjuncturele toestand van zijn land, dat zo’n beslissing suïcidaal zou zijn. De Unie begint dus te barsten.

Minder opvallend was dat ander besluit, dat van het determinatiecomité van de ISDA (International Swaps & Derivatives Association). Dat comité, bestaande uit 15 leden, bepaalt of een aanvraag tot uitoefening van een soevereine CDS (Credit Default Swap) ontvankelijk is of niet. Dat comité kondigde vlak voor dat de ECB haar geldkraan wagenwijd opendraaide dat de soevereine CDS met betrekking tot Griekse leningen niet voor uitoefening vatbaar zijn. De bepaling van het comité is echter omslachtig. Het verklaarde dat het zijn beslissing kon herroepen, na de obligatieruil. Niets staat dus vast.