betekenis van het woord SCHULDEN

15 cijfers die aantonen wie de Griekse crisis betaalt

Op zijn economisch blog Macropolis geeft Nick Malkoutzis van de Griekse krant Kathimerini een aantal cijfers die de ravage duidelijk maken die de SCHULDENcrisis in zijn land heeft aangericht.

'China staat voor tsunami van faillissementen'

China staat voor een tsunami van faillissementen nu zijn vertragende economie bedrijven met torenhoge SCHULDEN in het nauw drijft. Dat zegt de premier van het land, Li Keqiang.

100.000 miljard dollar SCHULDEN, hoe geraken we daar ooit van af?

De Bank for International Settlements maakte deze week bekend dat de landen wereldwijd liefst 100.000 miljard dollar overheidsSCHULDEN hebben. De Verenigde Staten alleen al zijn goed voor 43.000 miljard dollar. Cijfers die de overheidsschuld van de altijd met de vinger gewezen zondebokken zoals Griekenland en Italië doen verbleken. De SCHULDEN beginnen in ieder geval een zodanige omvang aan te nemen dat steeds meer mensen zich afvragen hoe de landen er ooit nog in zullen slagen om die af te bouwen.

Streef niet naar economische gelijkheid, maar naar redelijkheid

Als de financiële crisis ons iets geleerd heeft is het wel dat het huidige neoliberale systeem aan vernieuwing toe is. Toenemende inkomensongelijkheid en te hoge SCHULDEN zijn geen goede voedingsbodem voor een duurzame economie. We moeten volgens Cor Wijtvliet niet streven naar meer gelijkheid, maar naar meer redelijkheid. Alleen zo behoud je de balans tussen een sociaal systeem en een systeem dat inspanning beloont.

Poetins spelletjes zijn de prijs die de EU betaalt voor haar populistische toegevingen aan nationale belangen

De SCHULDENcrisis was een schoolvoorbeeld van de fundamentele verdeeldheid binnen de EU. Tegenstrijdige economische belangen kwamen tot uiting in diametraal tegenovergestelde visies omtrent de politieke, institutionele, monetaire en financiële toekomst van de Unie.  Na de aanpak van de Russische militaire agressie in Oekraïne mag aan dat lijstje nu ook het Europese buitenlandbeleid worden toegevoegd.

Deze crisissen bewijzen dat de 28 individuele lidstaten van de Europese Unie allesbehalve op één lijn staan. Het leiderschap tracht wanhopig de indruk te geven dat er wél Europese eenheid is en dat er wél daadkrachtig wordt gereageerd, maar veel meer dan mooie doch inhoudloze woorden weet men niet af te leveren, schrijft Wolfgang Münchau in de Financial Times.