betekenis van het woord VERRUIMING

Multinationals zijn regerende grootmachten

In deze 21ste eeuw leven we in een tijd dat we worden geregeerd door multinationals. Regeringen staan onder druk van deze multinationals. Het zijn omvangrijke, en daardoor machtige, ondernemingen die op de financiële markten biljoenen aan kapitaal waard zijn. Door de geldVERRUIMINGspolitiek van centrale banken is via de beleggers enorm veel kapitaal gevloeid naar de uitpuilende kassen van deze giganten. Facebook, Amazon, Apple, Netflix en Google (de vaak genoemde FAANG) vertegenwoordigen biljoenen dollars aan vermogenswaarde op de beurzen. Overigens passen Microsoft en een flink aantal andere techreuzen ook prima in dit rijtje. Als je de waardes van al deze multimachten bij elkaar telt dan kom je uit op een bedrag wat ongeveer gelijk is aan het BBP van de westerse industrielanden. Er lijkt nu sprake van 2 grootheden, multinationals naast overheden.

BIS: ‘Effect kwantitatieve VERRUIMING zo goed al uitgewerkt’

De opkoopprogramma’s van centrale banken leveren door de jaren heen steeds minder resultaat op, zo blijkt uit nieuw onderzoek van de Bank for International Settlements (BIS). Waren de stimuleringsprogramma’s vlak na de crisis nog erg effectief in het stimuleren van de economie, de laatste jaren was daar nauwelijks nog sprake van. Het zorgde vooral voor hogere aandelenkoersen.

Effect kwantitatieve VERRUIMING zo goed al uitgewerkt

De opkoopprogramma’s van centrale banken leveren door de jaren heen steeds minder resultaat op, zo blijkt uit nieuw onderzoek van de Bank for International Settlements (BIS).

De opkoopprogramma’s van centrale banken leveren door de jaren heen steeds minder resultaat op, zo blijkt uit nieuw onderzoek van de Bank for International Settlements (BIS).

Waren de stimuleringsprogramma’s vlak na de crisis nog erg effectief in het stimuleren van de economie, de laatste jaren was daar nauwelijks nog sprake van. Het zorgde vooral voor hogere aandelenkoersen.

2017

De vaste lezer van mijn columns weet intussen wel hoe laat het is, ook al verkeert de day of reckoning vooralsnog in nevelen. Deze leek zich al aan te dienen na de val van Lehman in 2008 maar werd toen met een buitengewone krachtsinspanning afgewend waartoe werkelijk alle onoorbare middelen geheiligd bleken. Als antwoord op een definitieve koopkrachtomslag werd een Strategische Portefeuille meer dan opportuun.

Doordat de banken het krediet als vliegwiel van de economie om zeep hadden geholpen, probeerden de centrale banken dat euvel met geldVERRUIMING en voortdurende marktmanipulaties – met name lage rentes en geminimaliseerde edelmetaalprijzen in het kader van valutastabiliteit – te compenseren en liet de Strategische Modelportefeuille vanaf 2009 (start QE) aanvankelijk een dalend patroon zien. Echter, bij een feitelijke omslag zou het beeld destijds evenwel precies omgekeerd zijn geweest.

Analyse: Hoe werkt QE?

Quantitative Easing (QE) wordt vaak in verband gebracht met ‘geld drukken’ en ‘inflatiegevaar’. Ook zouden de banken flink meeprofiteren van de monetaire VERRUIMING. Maar kloppen deze diep gewortelde overtuigingen wel? In 2009 begonnen zowel de Federal Reserve en de Bank of England met monetaire stimulering, door middel van het structureel opkopen van staatsobligaties. Toch is de inflatie niet uit de hand gelopen en is ook de omloopsnelheid van het geld niet explosief toegenomen. Hoe valt dat te verklaren? Marketupdate duikt in de materie en maakt het monetaire stimuleringsprogramma van de Bank of England inzichtelijk.